......... พระปรางค์องค์ประธานที่ตั้งงามเด่นริมฝั่งแม่นํ้าเจ้าพระยา พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกทรงสร้างพระราชทานอุทิศแด่สมเด็จเจ้าฟ้าหญิง กรมพระยาเทพสุดาวดี พระพี่นางองค์ใหญ่ เมื่อปีพ.ศ. 2336
.........ในสมัยเจ้าพระคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์ ( โต พรหมรังสี ) เป็นเจ้าอาวาส เมื่อปีพ.ศ. 2404 ปูนฉาบองค์พระปรางค์ซึ่งมีอายุนานถึง 88 ปีเก่าแก่หลุดร่อนลงตามอายุ องค์พระปรางค์จึงได้รับการปฏิสังขรครั้งสําคัญเป็นครั้งแรก
ลุถึงต้นปีพ.ศ. 2480 อายุองค์พระปรางค์นับล่วงได้ 154 ปี ฐานด้านทิศตะวันออกทรุดตัว เกิดรอยร้าว พระเทพสิทธินายก ( นาค โสภโณ ) เจ้าอาวาส ได้ระดมช่างชาวบ้าน ร่วมกันบูรณะฐานทั้ง 4 ด้านขึ้นใหม่ พร้อมทั้งทําการฉาบปูนองค์พระปรางค์ขึ้นใหม่ทั้งหมด
ขณะทําการบูรณะฐานพระปรางค์ ช่างคนงานได้พบกรุพระสมเด็จโดยบังเอิญจํานวนหนึ่ง พระทั้งหมดได้ถูกจําหน่ายจ่ายแจกไปจนหมดภายในเวลาไม่นาน ซึ่งทางวัดไม่ทราบเรื่องนี้
........พระสมเด็จกรุนี้น่าจะเป็นพระส่วนหนึ่งที่เจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์ ( โต พรหมรังสี ) ได้บรรจุไว้ตามประเพณีการสืบอายุพระพุทธศาสนา เมื่อคราวที่ได้มีการปฏิสังขรณ์องค์พระปรางค์เมื่อปีพ.ศ. 2404 ( ชัยพร, พระสมเด็จกรุพระปรางค์ วัดระฆัง, 2557 )
ขอขอบคุณ เพจ Chaiporn Phibulsiri
พระสมเด็จวัดระฆังฯ กรุพระปรางค์ เกศทะลุซุ้ม (เส้นวาสนา)
1. เส้นซุ้มผ่าหวายโค้งกว้าง เกศทะลุซุ้ม
2.มีเส้นกรอบแม่พิมพ์ (กรอบกระจก )
3.เส้นกรอบแม่พิมพ์ทางด้านซ้ายมือพระจะลากลงมาจากด้านบนและจะแนบเส้นซุ้มครอบแก้วตั้งแต่กึ่งกลางแขนถึงปลายข้อศอกซ้ายพระและจะกลืนหายไปกับเส้นซุ้มครอบแก้ว หรือที่เรียกว่า “เส้นวาสนา”
4.ฐานสิงห์ตรง
5.ต้นพระพาหา (ต้นแขน) ซ้ายองค์พระจะคอดลง
แม่พิมพ์นี้โดยภาพรวมมีความ “คม ชัด ลึก”