*** ศิลปพิมพ์ทรงที่ได้สัดส่วนทองคำ Golden Ratio *****
สัดส่วนทองคำกับพระสมเด็จฯ
.....เมื่อนำ "สัดส่วนทองคำ Golden Ratio" มาเปรียบเทียบกับพิมพ์ทรงพระสมเด็จ โดยเฉพาะพิมพ์ทรงยุคปลาย พ.ศ 2409-2415 ( ยุคที่เจ้าประคุณมีสมณศักดิ์ที่ "สมเด็จพระพุฒาจารย์") ที่มีช่างหลวงและช่างทองราชสำนัก "หลวงวิจารณ์เจียรนัย" เป็นผู้ออกแบบและแกะเแม่พิมพ์ จะสอดคล้องกับ "สัดส่วนทองคำ"ทั้งขนาด สัดส่วน เส้นสาย ลายพิมพ์ทรง....จึงมีข้อสัณนิษฐานว่าผู้ออกแบบ ผู้แกะพิมพ์มีความรู้เรื่อง "สัดส่วนทองคำ"เป็นอย่างดี
เอกลักษณ์ของพิมพ์นี้คือ
ปลายฐานล่าง(ด้านซ้ายมือเรา)จะมีปลายแหลม อีกจุดหนึ่งคือด้านใต้ฐานนี้ถัดมาจะมีตุ่มเล็ก ๆ
ด้านหลังมีร่องรอยความเก่า ขอบข้างมีรอยปริแยก แต่บางองค์อาจมีรอยลบเหลี่ยมพระมาแต่เดิม(ตอนล้างเมื่อออกจากกรุ) เปิดให้เห็นเนื้อหามวลสารที่ผ่านกาลเวลาตามหลักธรรมชาติ
พระชุดนี้เนื้อหามวลสารละเอียด หนึกนุ่ม ตามกระบวนการสร้างพระยุคปลายที่มีเครื่องบดมวลสาร(แบบเครื่องบดยาจีน) นำเข้ามาใช้ร่วมกับการตำและบดแบบเดิม และมีน้ำมันตังอิ้วเป็นตัวประสาน
แต่เดิมพระชุดนี้มีการลงรักเพื่อบรรจุกรุ เมื่อออกจากกรุมีการล้างเปิดผิวพระทำให้เห็นองค์พระมีวรรณะงดงามและหากยิ่งผ่านการใช้ (แขวนโดนไอตัว) ผ่านกาลเวลาเนื้อจะจัดยิ่งขึ้น
เมื่อนำหลักการ “สัดส่วนทองคำ Golden Ratio” มาเทียบกับพิมพ์นี้ จะได้สัดส่วนอย่างลงตัว อันเป็นข้อบ่งชี้ประการหนึ่งของพระสมเด็จวัดระฆัง แม่พิมพ์ยุคปลาย โดยหลวงวิจารณ์เจียรนัย